Մամայիս 60 ամյակին բրիլիանտից մատանի առանք նվեր: Շատ թանկ էր, բայց ուզում էինք անպայման մի լավ բան առնեինք: Մամաս էլ շատա սիրում զարդեր, վստահ էինք կուրախանա:
Եկանք տուն, կիսուրս հարցրեց՝ հն ինչ առաք վերջը, ցույց տվեցինք մատանին, նայեց ինձ նայեց գնին, ասեց, բայց սրա ժամանակն էր հիմա, որ սենց մեծ ծախս եք արել: Ավելորդ ճոխություն եք արել, որը հեչ մեր ունեցածին չի համապատասխանում:
Առանց իրողությունն իմանալու սկեսուրս միանգամից սկսեց սենց բաներ խոսել: Ես էլ ասեցի, քուրս ու ախպերներս էլ են միացել, բոլորով ենք գումար դրել ու առել: Էնպես ո ավելորդ չի ու ճոխություն չի ծնողի համար թանկարժեք բան գնելը:
